Yalan Söyledim

Yalan söyledim

       Sana o kadar çok yalan söyledim ki güzelim… Yalanlardan nefret etsem de… Gözlerinin içine baksam da…
       Hani, sana kimseye âşık olmadım demiştim ya, yalandı… Sana âşıktım, yıllarca uzaktan sevdim seni. Haberin bile yoktu değil mi? Nereden olsun ki… Söylesene bana, sevdiğinin kopmuş saç telini yerden toplamak nasıl bir duygu bilir misin? Sevdiğinin gözlerinin içinde boğulmanın ne olduğunu bilir misin? Onun gülüşüyle uçmayı bilir misin? Cevap veremiyorsun değil mi? Nasıl verebilirsin ki…

       Hani, sana başımı yastığa koyar koymaz uyuyorum demiştim ya, yalandı… Söylesene bana,  nasıl uyurum seni düşünürken? Gecenin karanlığı her yerimi sarmışken nasıl uyurum? Kalbimin sesi odamda yankılanırken gözlerimi kırpabilir miyim? Cevap beklemiyorum bu sorulara, sen daha aşkı bilmiyorsun ki…

       Hani, kimseyi incitemem demiştim ya, yalandı… Bugün birini öldürdüm biliyor musun? Evet, seni öldürdüm. Artık hayalinle yaşıyorum senin. Onun saçlarını okşayabileceğim, elini tutabileceğim ve sarılabileceğim. Sesini bile çıkaramayacak… Sevgime karşılık verecek… O beni hiç üzmeyecek. Belki seni her gördüğümde nefretle bakacağım, senden uzaklaşınca yanımda o belirecek ve koluma girecek. O benim her şeyim olacak. Seni unutacağım yavaş yavaş… Kalbimin acısını o iyileştirecek. Söylesene bana, sen karşılıksız aşkı bilir misin? Artık onu sevmediğini söyleyip, kendini avutmanın ne olduğunu bilir misin? Bunları da mı bilmiyorsun? Neyi biliyorsun ki…

       Hani, sana hiç yalan söylemedim demiştim ya, koskoca bir yalandı… Biliyorsun artık yalancı biri olduğumu… Sana son yalanımı bu satırlarda yazıyorum. Artık seni sevmiyorum güzelim… Seni nasıl sevebilirim ki…

             Ahmet Tüzen

29.05.2011